ในที่นี่ ไม่ข้อรวมสามีตัวเองเข้าไปนะเพื่อนๆ เพราะกาเบรียลต่างกับผู้ชายบราซิลเลี่ยนมากกกกกกกกกกกกกกกกกก มากจริงๆ เทียบไม่ได้เลย แบบคนละเรื่อง ฮะๆๆ คนที่เคยเจอกาเบรียลจะรู้ว่า.. กาเบรียลไม่ดูบอล ไม่ดื่ม ไม่ปาร์ตี้ ไม่ทำอะไรเลย ที่จริงๆแล้ว ควรจะต้องทำ ฮะๆๆ
ยังไงก็แล้วแต่ ผู้ชายบราซิลเลี่ยนที่เราจะพูดถึง (ก่อนจะลืมซะก่อน) คือผู้ชายทั่วไป ที่เราไปเดิน ผ่าน พบ และเจอมา ช่วงปีใหม่ที่ Rio de Janeiro เนื่องจากเราอยู่ Rio ต่อกับญาติๆ กาเบรียล อีก 1อาทิตย์หลังปีใหม่ แต่กาเบรียลต้องกลับไป Sao Paulo เพราะต้องทำงาน เรื่องมันเลยเป็นดังต่อไปนี้ :D
คืนวันศุกร์ ต้นเดือนมกราคม ที่ผ่านมา เราได้ไปเที่ยวกับญาติๆ กาเบรียล ที่จริงไม่รู้หรอก ว่าเค้าจะไปไหนกัน เค้าชวนไป เราก็ไปทั้งนั้นแหละ รู้แต่ว่าไปเที่ยวกลางคืน เออ..ไปๆ อยากไป ขอข้ามที่อื่นของคืนนั้นไปเลยนะ ขอเล่าที่เกิดเหตุเลย ฮะๆๆ สถานที่ที่ไปชื่อ Lapa เป็นแหล่งดื่ม ที่มีชื่อเสียงใน Rio
ที่นี้ (นึกภาพตามนะ) จะเป็นถนนที่มีผับ และร้านขายเบียร์ อยู่ด้านขวา ส่วนด้านซ้าย จะเป็นกำแพงพร้อมฟุตบาท คิดว่าขนาดถนน พอกับข้าวสาร บ้านเรานี่แหละ แต่โอว..... คนเยอะมากกกกกกกก ดิฉันเดินไป เอียงซ้ายที ขวาที หลบเลี่ยงหน้าอก (อันน้อยนิด) ไม่ให้ใครมาชน ฮะๆๆๆ เราพยายาม เดินให้ทันญาติๆ กาเบรียล แบบ เดินตามติดมาก อารมณ (เอากฉันไปด้วย อย่าทิ้งฉันไว้ข้างหลัง) คือคนเยอะมากนะ กลัวหลงอย่างแรง
เดินๆไป "หมับ" เฮ้ย ผู้ชายจับมือ พร้อมพูดว่า "Jepaonesa?" เฮ้ย... นี่ถามสัญชาติกันประชิดขนาดนี้เลย.. เราไม่ตอบ พร้อมดึงมือออก แล้วรีบเดินไปเกาะแขน ราเคล... ราเคลถาม" มะขาม ยูโอเคป่าว"... "ไม่โอเคว่ะราเคล กลัว" ~.~ ฮะๆๆ กลัวจริงนะ
นั่นแค่คนแรก คนต่อมา... เดินไปอีกหน่อย เดินมามองหน้า "Oi Linda" อันนี้พอสู้ไหว.. หันไปทางอื่นแล้วรีบเดินหนี คนต่อ สงสัยจะได้ยินเราพูดอังกฤษ มองตาเยิ้ม พอๆ กะไอคนที่สองนี่แหละ แต่ส่งภาษาอังกฤษมาเว้ย "How are you?" ไม่เท่าไหร่ เดินหนีไป ทำไมสนใจก็พอ
ไอคนสุดท้ายนี่ดิ... อะไรมันจะถึงเนื้อ ถึงตัวขนาดนี้ -*- คว้าแขนเลยค่าาาา ไอเราก็หยุดดิ ใครมาจับแขนวะ ยังไม่พอ ไม่พูดอะไรด้วยนะ ยิ้มให้ มองหน้า ไอเราคิด "เฮ้ย!! ทำไรเนี่ย" ไอเราตะโกน "ราเคล!!!!" ราเคลหันมา ส่งภาษาถิ่นที่เราฟังไม่รู้เรื่องอ่ะ พร้อมกับดึงแขนเราอีกข้างไป... พร้อมกับบอกว่า "มะขาม มาใกล้ๆ ไปเดินข้างหน้าฉันเลย" ไอเราอยากรู้ ก็ถามไป "คนเมื่อกี๊เค้าจับแขนฉันทำไมอ่ะ น่ากลัวมากก" ราเคลบอก "เค้าเห็นเธอหน้าตาไม่เข้าพวก เค้าแค่อยากจูบนะ" O.o" นี่..... มึงชอบผู้หญิง แล้วมึงกะดึงมาจูบกันเลยหรอวะ โห........ มากไปนะ กลัวอ่ะ ราเคลบอก "ไม่ต้องกลัว สะบัดแขนไปเลย ไม่ต้องสนใจ" ไอเราคิดในใจ ((ผู้ชายที่นี่นี่ ถึงเนื้อถึงตัวจริงๆ มากไปป่าววะ Approach แบบประชิดตัวมากอ่ะ))
กลับบ้านมา เล่าให้กาเบรียลฟัง กาเบรียลหัวเราะ ซะงั้น... น่ากลัวมากอ่ะ ผู้ชายที่นี่ ที่เราไปเจอมานี่ local ของจริงอ่ะ แบบวัยรุ่น Rio ต้องไปทุกคืน ศุกร์-เสาร์ บอกกาเบรียล ดีนะเนี่ย ญาติเธอดูแลฉันดี ฮะๆๆ จริงๆนะ มีกัน 3-4 ทุกคนแบบ "มะขาม อยู่ไหน" ทุกๆ 5เมตร แบบ... "ยูมาเดินใกล้ๆ" มีคนนึงเดินข้างหลังเราแบบ "ยูเดินไปก่อนเลย เดี๋ยวไอปิดท้าย" เฮ้อออ สนุกดีนะ แต่กลัวจริง ^^'
2 ความคิดเห็น:
ในเซาเปาโลก็มี แค่เดินจากบ้านไปร้านขนมปัง บางทียังเจอ 'Oi, Linda! Tu do bem?' เลยอ่ะ เพลียจริงๆ จิตรึป่าว! แถมชอบยักคิ้วหล่ิวตา บางทีก็บีบแตรมอร์ไซต์ทักทาย ร้ายกันจิงๆนะคนที่นี่เนี่ย แต่ก็มันส์ดีนะ เหอๆๆ ต้องระวังตัวดีๆ ^o^
ตอนกลางวันมันธรรมดาค่ะพี่ก้อย หนูชินแล้ว เค้าก็ทักทายแบบ เห็นเดินผ่าน ขอแซวสักหน่อย หนูทำเป็นหูหนวก เดินไม่สนใจ อันนี้ปกติอ่ะค่ะ
แต่ที่หนูเจอนี่มันเดินเบียดกันแบบประชิด คือ หนูกลัวจริงๆ ฮะๆๆ
แสดงความคิดเห็น