2 ปีในบราซิล

กำลังจะครบ 2ปีที่เรามาอยู่บราซิล แล้วหรอเนี่ย.. เวลามันช่างผ่านไปไวจริงๆ :)

จำได้ตอนมาถึงใหม่ๆ พูดกับใครก็ไม่รู้เรื่อง เริ่มตั้งแต่จำตัวเลข และการถามราคา แต่เมื่อถามไป ก็ไม่ได้ช่วยอะไร เพราะเวลาเค้าตอบกลับมา เราไม่เข้าใจเลย นึกแล้วก็ขำดี :) ผ่านมาจะครบ 2ปี ก็สื่อสาร พูดคุย ในชีวิตประจำวันรู้เรื่อง ไปไหนมาไหน ด้วยตัวเองได้ แถมเวลามีคนมาถามทาง หรือถามเรื่องเบอร์รถประจำทาง เรายังช่วยบอกเค้าได้ด้วย 

คิดเสมอว่าตัวเองพูดไม่เก่ง เพราะคิดว่ายังฝึกฝน และตั้งใจไม่พอ แต่พอถึงสถานการณ์จริง ที่เราต้องใช้ เรากลับใช้ได้ อย่างไม่เขินอาย มีคิดนานบ้าง นึกไม่ออกบ้าง แต่คนที่นี่ ก็ตั้งใจ และพยายามเข้าใจเรา ไม่รู้นะ เราอยู่ของเราได้ มีความสุขดี อาจจะเป็นเพราะ เลือกจะมองส่วนดีๆ ของที่นี่ มากกว่าส่วนที่ไม่ดี นั่นเอง :)

การมาอยู่ในต่างที่ต่างแดน มีครอบครัวเป็นของตัวเอง ก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ทั้งสิ่งแวดล้อมใหม่ วัฒนธรรมใหม่ มุมมองใหม่ๆ จะบอกว่าทำให้เราโต และเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ก็คงใช่ จะบอกว่าทำให้มุมมอง ทัศนคติในการใช้ชีวิตเปลี่ยนไป ก็คงใช่ อีกเช่นกัน

เราได้พบ ได้เจอ ผู้คนมากมาย ทั้งตั้งใจ และไม่ตั้งใจ ทำให้คิดได้ว่า ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน ถ้าคนมันจะได้เจอ ได้รู้จักกัน ก็คงจะหนีกันไม่พ้น จะเรียกได้ว่ามี "กรรม" ต่อกันก็เป็นได้ แต่จะเป็นกรรมดี หรือกรรมชั่ว ก็แล้วแต่จะมองกันไป 

บางคนผ่านมา ได้รู้จัก ได้ชอบพอ ได้ช่วยเหลือ แล้วก็จากไป แบบทั้งมีเหตุผล และไม่มีเหตุผล เมื่อก่อนเคยคิดว่า ทำไม เค้าต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเค้าต้องทำอย่างนั้น ทำไม ทำไม เต็มหัวไปหมด แต่ในเมื่อตัวเราไม่สามารถหาคำตอบ หรือไปตอบแทนใครได้ ก็หันมาคิดว่า จะอยากรู้ไปทำไม ในเมื่อแต่ละคน มีชีวิตของตัวเอง ที่ไม่จำเป็นต้องไปเชื่อมโยง ยึดติดกับคนอื่น จะเรา หรือเค้า ไม่ว่าจะคิด จะทำอะไร ก็เป็นเรื่องส่วนตัว ของแต่ละคน 

ที่พูดมาทั้งหมดก็คือ อยากจะบอกว่า ในการมาอยู่ต่างบ้าน ต่างเมือง และการรู้จักมิตรที่ดี เป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเราเสมอ แล้วแต่ว่าแต่ละคน จะมอง จะคิดอย่างไร โดยส่วนตัวแล้ว เป็นคนคิดบวก เพราะมันทำให้เรามีความสุข และสามารถจัดการกับเรื่องราวต่างๆ ได้ สิ่งที่อยากบอกอีกอย่างหนึ่งคือ ในการอยู่ต่างที่ ต่างถิ่น กัลยาณมิตร สำคัญที่สุด เราโชคดีแล้ว ที่มีคู่ครอง เป็นกัลยาณมิตรที่ดีที่สุด ส่วนกัลยาณมิตรคนอื่นๆ ที่ได้รู้จักพบเจอ เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง ก็คือสิ่งที่โชคดี เป็นขั้นที่สอง รองจากคู่ครอง 

ดีใจที่ได้มีคู่ครองที่ดี หนักนิด เบาหน่อย ก็พูดคุย และให้อภัยซึ่งกันและกัน เวลามีสุข ก็สุขด้วยกัน รวมถึงในยามทุกข์ใจ ก็ปลอบใจ ให้กำลังใจกัน ถึงขนาดร้องไห้ไปด้วยกันก็ทำมาแล้ว อีกทั้ง ยังช่วยเหลือ สนับสนุน และดูแลเราเป็นอย่างดี แค่นี้แหละที่ต้องการ ในยามไกลบ้าน ต่างเมือง มีแค่คนเดียวที่เข้าใจเราก็ดีที่่สุดแล้ว

ดีใจที่ได้รู้จัก และเป็นเพื่อนกับทุกคนที่บราซิล ไม่ว่าจะมีเรื่องดีบ้าง ไม่ดีบ้างคละเคล้ากันไป แต่ก็ขอบคุณทุกๆ คนที่ได้รู้จักที่นี่ เพราะทุกคนที่ได้รู้จัก ได้สอนอะไรหลายอย่างให้กับตัวเรา ไม่มาก ก็น้อย ทำให้เรามีทัศนคติที่เปลี่ยนไป และมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิม ขอบคุณค่ะ :)