คนมีงานทำ

ช่วงเดือน 2เดือนที่ผ่านมานี้ มีโอกาสได้ทำงาน เลยได้หายเบื่อไปบ้าง และยังรู้สึกกระตือรือร้น ไม่ขี้เกียจเหมือนที่เคยรู้สึกเป็นประจำ ตามประสาคนเป็นแม่บ้าน ที่มีงานบ้านให้ทำไม่มาก :D

งานแรก เป็นงานเมื่อเดือนมิถุนายน ที่ผ่านมา งานใหญ่ งานช้าง ของประเทศบราซิล ที่มีโอกาสจัดประชุม Rio+20 เกี่ยวกับ "การพัฒนาที่ยั่งยืน" ที่ได้ทำงานนี้ ก็เพราะเพื่อนร่วมงานเก่าที่ UNEP ติดต่อมา เนื่องจากเค้าไม่สามารถบินมางานนี้ได้ ด้วยปัญหาเรื่อง ระยะเวลา และแน่นนอน งบประมาณ

เราเลยต้องบินไปทำงานนี้ที่ Rio อยุ่ 4วัน โชคดีมาก ที่คุณพ่อสามี ผู้ใจดี ขับรถไปส่งทุกวัน เนื่องจากใกล้บ้าน เราเลยไม่ต้องลำบากเท่าไหร่ โชคดีชั้นที่2 คือคุณแม่สามี ต้องเข้าร่วมงานประชุมนี้ด้วย เนื่องจากคุณแม่ ทำงานด้านสิ่งแวดล้อม เราเลยมีเพื่อนไปด้วย เป็นบางวัน

แล้วงานก็ผ่านไป พร้อมกับบรรยากาศ อันวุ่นวาย สับสน ทั้งเรื่องป้าย ที่เป็นภาษาโปรตุกีส และ เรื่องระบบทำบัตร อันสับสน ฮะๆๆ ทำให้เราได้เห็นเจ้าหน้าที่ UN หรือที่เราเรียก สหประชาชาติ นั่งตามพื้นกันมากมาย โอว... นี่แค่งานประชุมที่มีเข้าประชุมเบาๆ หลักหมื่น... แล้วบอลโลกในอีก 2ปีข้างหน้า จะเป็นยังไงเนี่ย ^^"

อีกงานนึงที่กำลังทำอยู่ คือ คุณครูสอนภาษาไทย :D ตอนแรกก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ คลาสแรกประหม่ามาก เพราะต้องสอนนักเรียนออซซี่ ที่เป็นพนักงานกงสุล และกำลังจะถูกย้ายไปประจำที่ประเทศไทย พอได้สอนจริงๆ ก็ สนุกดีนะ แต่ก็คงสอนถึงต้นเดือนหน้า เพราะเค้าต้องย้ายไปเร็ววๆ นี้ อย่างน้อยๆ ก็าอนให้พูดได้ว่า "สวัสดีครับ สบายดีไหม" "ขอโทษครับ ผมไม่เข้าใจ" ฮะๆๆ

ช่วงนี้ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองไม่ขี้เกียจเท่าไหร่ และใช้เวลาอย่างเป็นระเบียบมากขึ้น กี่โมงไปทำงาน กี่โมงทำงานบ้าน กี่โมงทำอาหาร กี่โมงไปจ่ายตลาด กี่โมงเล่นคอมฯ กี่โมงดูละคร (อันนี้ไม่มีพลาด) และเมื่ออยู่ไม่ค่อยว่างแล้ว ก็ทำให้เวลาเดินเร็วขึ้น อยากกลับไทยเร็วๆ จัง อีก 7เดือนเอง!! นั่งร้องเพลงรอต่อไป :))