ฮัลโหลบล็อคของฉัน หายไปนานมาก เพราะไม่ค่อยมีอะไรสนุกๆ มาเล่าให้ฟังเลย ทุกวันก็เหมือนเดิม คือตื่นนอน เตรียมอาหารเช้า คุยกับที่บ้าน อาบน้ำ ทำความสะอาดบ้าน ไปฟิตเนส และ ออกไปพบปะ พี่ๆ คนไทย บ้าง.. แต่บางทีก็บ่อย ฮะๆๆ
เผลอแป็บเดียว นี่ก็เดินตุลาคมแล้ว นั่งนับวันรอ เมื่อไหร่จะถึงเดือนมีนาคม น้อออ จะได้กลับบ้านสักที ตั้งใจจะอยู่ให้ถึงสงกรานต์ เพราะเป็นเทศกาลที่อยากอยู่กับครอบครัว ไปเจอคุณตาคุณยาย รดน้ำดำหัว และทานข้าวด้วยกัน
อยากไปเที่ยวทั้งภาคตะวันออก เหนือ และใต้ คิดถึงเมืองไทย สถานที่สวยๆ อาหารอร่อยๆ เพื่อนดีๆ ที่แม้มีอยู่น้อย ก็ดีกว่าไม่มีเลย ฮะๆๆ อยากซื้อของสวยๆ คุณภาพดีๆ ราคาย่อมเยา สงสัยต้องนั่งทำลิส รายการที่อยากกิน อยากซื้อไว้เนิ่นๆ กลับไปจะได้จัดให้ครบถ้วน :)
มาอยู่เซาเปาโล จะได้ 2ปีแล้ว ไม่รู้สึกว่าไม่ชอบนะ มีเบื่อบ้าง บางครั้ง แต่ไม่ทุกข์ ถามว่าชอบมั๊ย ก็ชอบนะ ไปไหนมาไหนเองได้ พูดคุย สื่อสารรู้เรื่อง ไม่เคยโดนทำร้าย หรือวิ่งราวใดๆ (มีแค่เกือบๆ ฮะๆๆ) คือมีความรู้สึกว่า อยู่ที่ไหน ก็มีอันตรายทั้งนั้น ถ้าผิดที่ ผิดเวลา
เราอยู่ย่านธุรกิจ ติดอันดับแหล่งน่าอยู่อาศัย ด้วยมั๊ง เลยมีความสุขสบายดี เดินไปทางไหน ก็มีแต่คนทำงาน แต่งตัวสวยๆ ถือกระเป๋าแพงๆ เออ... ก็ไม่เห็นจะอันตรายอย่างที่ใครเค้าว่า ส่วนเรื่องน่าเบื่อ ก็อาจจะมีแค่ ไม่ค่อยมีอะไรทำ นอกจาก ช็อปปิ้ง กินข้าวนอกบ้าน และไปสวนสาธารณะ แต่เราก็ไม่เบื่อนะ อยู่บ้านใช้อินเตอร์เน็ท ก็ปาไปครึ่งวันแล้ว ฮะๆๆ
ข้าวของที่นี่มันแพงเหลือหลาย เราก็ไม่ได้ซื้ออะไรเท่าไหร่ ส่วนมากก็ซื้อแต่ของที่จำเป็น มาอยู่ที่นี่ แทบจะนับชิ้นได้ ว่าซื้ออะไรไปบ้าง (ไม่รวมของฝากที่บ้านนะ เพราะซื้อบ่อยมาก ฮะๆๆ) พอไม่ได้ทำงาน หาเงินเองแล้ว ก็เกิดความเกรงใจสามี ในการใช้เงินสุรุ่ยสุุร่าย เพราะตอนนี้ เรามี 2คนนะ ต้องอยู่ด้วยกัน คิดด้วยกัน พอแต่งงานมีครอบครัวแล้ว รู้เลยว่า คู่สามีภรรยา ควรมีความเกรงใจกันและกันนะ แล้วจะอยู่กันได้แบบมีความสุข :)
โอเค.. พอละ ไม่มีอะไรสนุกๆ ขำๆ เลยวันนี้ นั่งนับวันรอกลับเมืองไทย กันต่อไป.....
เผลอแป็บเดียว นี่ก็เดินตุลาคมแล้ว นั่งนับวันรอ เมื่อไหร่จะถึงเดือนมีนาคม น้อออ จะได้กลับบ้านสักที ตั้งใจจะอยู่ให้ถึงสงกรานต์ เพราะเป็นเทศกาลที่อยากอยู่กับครอบครัว ไปเจอคุณตาคุณยาย รดน้ำดำหัว และทานข้าวด้วยกัน
อยากไปเที่ยวทั้งภาคตะวันออก เหนือ และใต้ คิดถึงเมืองไทย สถานที่สวยๆ อาหารอร่อยๆ เพื่อนดีๆ ที่แม้มีอยู่น้อย ก็ดีกว่าไม่มีเลย ฮะๆๆ อยากซื้อของสวยๆ คุณภาพดีๆ ราคาย่อมเยา สงสัยต้องนั่งทำลิส รายการที่อยากกิน อยากซื้อไว้เนิ่นๆ กลับไปจะได้จัดให้ครบถ้วน :)
มาอยู่เซาเปาโล จะได้ 2ปีแล้ว ไม่รู้สึกว่าไม่ชอบนะ มีเบื่อบ้าง บางครั้ง แต่ไม่ทุกข์ ถามว่าชอบมั๊ย ก็ชอบนะ ไปไหนมาไหนเองได้ พูดคุย สื่อสารรู้เรื่อง ไม่เคยโดนทำร้าย หรือวิ่งราวใดๆ (มีแค่เกือบๆ ฮะๆๆ) คือมีความรู้สึกว่า อยู่ที่ไหน ก็มีอันตรายทั้งนั้น ถ้าผิดที่ ผิดเวลา
เราอยู่ย่านธุรกิจ ติดอันดับแหล่งน่าอยู่อาศัย ด้วยมั๊ง เลยมีความสุขสบายดี เดินไปทางไหน ก็มีแต่คนทำงาน แต่งตัวสวยๆ ถือกระเป๋าแพงๆ เออ... ก็ไม่เห็นจะอันตรายอย่างที่ใครเค้าว่า ส่วนเรื่องน่าเบื่อ ก็อาจจะมีแค่ ไม่ค่อยมีอะไรทำ นอกจาก ช็อปปิ้ง กินข้าวนอกบ้าน และไปสวนสาธารณะ แต่เราก็ไม่เบื่อนะ อยู่บ้านใช้อินเตอร์เน็ท ก็ปาไปครึ่งวันแล้ว ฮะๆๆ
ข้าวของที่นี่มันแพงเหลือหลาย เราก็ไม่ได้ซื้ออะไรเท่าไหร่ ส่วนมากก็ซื้อแต่ของที่จำเป็น มาอยู่ที่นี่ แทบจะนับชิ้นได้ ว่าซื้ออะไรไปบ้าง (ไม่รวมของฝากที่บ้านนะ เพราะซื้อบ่อยมาก ฮะๆๆ) พอไม่ได้ทำงาน หาเงินเองแล้ว ก็เกิดความเกรงใจสามี ในการใช้เงินสุรุ่ยสุุร่าย เพราะตอนนี้ เรามี 2คนนะ ต้องอยู่ด้วยกัน คิดด้วยกัน พอแต่งงานมีครอบครัวแล้ว รู้เลยว่า คู่สามีภรรยา ควรมีความเกรงใจกันและกันนะ แล้วจะอยู่กันได้แบบมีความสุข :)
โอเค.. พอละ ไม่มีอะไรสนุกๆ ขำๆ เลยวันนี้ นั่งนับวันรอกลับเมืองไทย กันต่อไป.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น